اقدامات مبتنی بر شواهد مراقبت ویژه

Evidence-Based Practice of Critical Care
کلیفورد دویچمن (Clifford S. Deutschman) و پاتریک نلیگان (Patrick J. Neligan)
چاپ سوم (3^rd Edition)

شابک (پرینت): 9780323640688
شابک (ایبوک): 9780323640695
کد DOI: 10.1016/C2017-0-03424-9
تعداد صفحات: 688 صفحه
ناشر: 2020، الزوایر
زبان: انگلیسی

ثبت سفارش ترجمه این کتاب

معرفی کتاب حرفه مراقبت ویژه مبتنی بر شواهد

چالش های مراقبت ویژه را استفاده از یک استراتژی عملی و یکنواخت و بر اساس عملکرد برتر و با اقدامات مراقبت‌ ویژه مبتنی بر شواهد، ویرایش سوم، رفع کنید. فصول منحصر به فرد و مبتنی بر پرسش کتاب طیف وسیعی از انتخاب های بالینی مراقبت های ویژه را پوشش می دهد، تحقیقات مربوطه را بررسی می کند و توصیه هایی را بر اساس تجزیه و تحلیل کامل شواهد موجود ارائه می دهد. دکتر کلیفورد دویچمن و پاتریک جی. نلیگان، همراه با نزدیک به 200 متخصص مراقبت های ویژه، چارچوبی جامع برای تبدیل شواهد به عملکرد بالینی را ارائه می دهند و به دستیاران و پزشکان کمک می کنند تا بهترین برآیندهای ممکن را برای بیماران بدحال بخش ویژه به دست آورند.

فهرست مطالب کتاب اقدامات مبتنی بر شواهد در مراقبت ویژه

بخش 1: مراقبت های ویژه و بیماری های بحرانی
1. آیا پزشکی مبتنی بر شواهد حرفه مراقبت های ویژه را تغییر داده است؟
2. آیا پروتکل ها/دستورالعمل ها واقعاً برآیندها را بهبود می بخشند؟
3. برای بیماران بدحال بحرانی پس از خروج از ICU چه اتفاقی می افتد؟
4. آیا سندرم پس از ICU (PICS) قابل پیشگیری یا درمان است؟
5. ژنومیک چگونه به درک ما از بیماری بحرانی کمک کرده است؟
بخش 2: درمان های تنفسی پایه و تهویه مکانیکی
6. آیا اکسیژن سمی است؟
7. نقش حمایت تنفسی غیرتهاجمی و کانول بینی با جریان بالا در بخش مراقبت های ویژه چیست؟
8. نقش PEEP و مانورهای بکارگیری در ARDS چیست؟
9. بهترین راه برای جداسازی ونتیلاتور و رهایی بیماران از تهویه مکانیکی چیست؟
10. چگونه تهویه مکانیکی به ریه ها آسیب می رساند؟ برای پیشگیری از آن چه می توان کرد؟
بخش 3: اختلالات تنفسی غیر ARDS و غیر عفونی
11. تشدید یا حملات بدتر شدن COPD چگونه باید در بخش مراقبت های ویژه درمان شود؟
12. آیا اختلال عملکرد دیافراگم یک مشکل عمده به دنبال تهویه مکانیکی است؟
بخش 4: سندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS)
13. ARDS–آیا تعاریف فعلی مفید هستند؟
14. تغییرات پاتولوژیک و پاتوفیزیولوژیک همراه با ARDS چیست؟
15. چه عواملی بیماران را مستعد ابتلا به سندرم دیسترس تنفسی حاد می کند؟
16. بهترین استراتژی تهویه مکانیکی در ARDS چیست؟
17. آیا دی اکسید کربن در ARDS مضر است یا مفید؟
18. آیا پوزیشن دهی بیمار در ARDS تفاوتی ایجاد می کند؟
19. آیا وازودیلاتورهای استنشاقی در ARDS تفاوتی ایجاد می کنند؟
20. آیا ECMO اثر می کند؟
21. چه درس هایی از مطالعات اپیدمیولوژیک ARDS آموخته ایم؟
22. پیامدهای بلند مدت پس از ARDS چیست؟
بخش 5: درمان های عمومی در مراقبت های ویژه
23. چگونه با تب بالا در ICU برخورد کنیم و آیا تب باید درمان شود؟
24. چه مایعاتی باید به بیمار بدحال داده شود؟ از چه مایعاتی باید اجتناب کرد؟
25. آیا باید قند خون در بخش مراقبت های ویژه به شدت کنترل شود؟
26. آیا هیپوترمی درمانی در مراقبت های ویژه نقشی دارد؟
27. چگونه می توانیم بیمار چاق بدحال بحرانی را درمان کنیم؟
28. چگونه می توانیم بیمار بدحال بحرانی را بطور ایمن منتقل کنیم؟
29. علل بیماری بحرانی نوروپاتی/میوپاتی چیست و چگونه می توانیم آن را درمان کنیم؟
بخش 6: سپسیس
30. سپسیس چیست؟
31. چگونه می توانم بیمار مبتلا به «سپسیس» را شناسایی کنم؟
32. آیا سرکوب سیستم ایمنی در بیمار بدحال وجود دارد – موافق؟
33. آیا سرکوب سیستم ایمنی در بیمار بدحال وجود دارد – مخالف؟
34. آیا زمان تجویز آنتی بیوتیک در سپسیس اهمیت دارد؟
35. نقش وازوپرسورها و اینوتروپ ها در شوک سپتیک چیست؟
36. آیا نظارت بر میکروسیرکولاسیون تفاوتی در سپسیس ایجاد می کند؟ نتیجه؟
37. آیا در تشخیص سپسیس بهتر شده ایم؟
38. آیا دستورالعمل های کمپین از سپسیس زنده بمانید، موثر است؟
39. آیا برآیندهای درمان سپسیس بهبود یافته است؟ چه چیزهایی بله؟ چه چیزی نه؟
بخش 7: بیماری بحرانی مقاوم
40. در بیماری بحرانی چه اتفاقی برای سیستم عصبی خودکار می افتد؟
41. آیا بیماری بحرانی مقاوم یک سندرم التهاب/سرکوب سیستم ایمنی/کاتابولیسم مداوم است؟
بخش 8: عفونت
42. چگونه می توانم مصرف آنتی بیوتیک را در بیماری های بحرانی بهینه کنم؟
43. چگونه ارگانیسم های پاتولوژیک را در قرن 21 شناسایی کنم؟
44. چگونه می توانم عفونت های جریان خون مربوط به کاتتر را تشخیص و درمان کنم؟
45. چگونه عفونت های سیستم عصبی مرکزی (مننژیت/آنسفالیت) را درمان کنم؟
46. چگونه می توان از بیومارکرها برای افتراق بین عفونت و علل غیر عفونی التهاب استفاده کرد؟
47. پنومونی مرتبط با ونتیلاتور چیست؟ چگونه آن را تشخیص دهم؟ چگونه آن را درمان کنم؟
بخش 9: درمان همودینامیک
48. نقش مانیتورینگ همودینامیک تهاجمی در مراقبت های ویژه چیست؟
49. آیا استفاده از اکوکاردیوگرافی در درمان بیماران بدحال کمک کننده است؟
50. چگونه می توانم جبران همودینامیک را در یک بیمار بدحال مدیریت کنم؟
51. بهترین ابزار برای بهینه سازی گردش خون چیست؟
52. شوک کاردیوژنیک چگونه باید درمان شود (از جمله دستگاه های کمکی)؟
بخش 10: مراقبت های ویژه قلبی عروقی
53. چگونه نارسایی حاد قلبی را مدیریت کنم؟
54. چگونه ایسکمی میوکارد را در ICU تشخیص و درمان کنم؟
55. چگونه از فیبریلاسیون دهلیزی در بیماران بدحال بحرانی پس از عمل پیشگیری یا درمان کنم؟
بخش 11: آسیب کلیه و بیماری بحرانی
56. چگونه می توانم به سرعت و به درستی آسیب حاد کلیه را شناسایی کنم؟
57. نقش درمان جایگزین کلیه در بخش مراقبت های ویژه چیست؟
58. ارزش درمان غیر دیالیزی در آسیب حاد کلیه چیست؟
بخش 12: ناهنجاری های متابولیک در بیماری بحرانی
59. چگونه باید اختلالات اسید و باز را تشخیص داد؟
60. آیا هایپرکلرمی مضر است؟
61. دیسناترمی ها – چه چیزی باعث آنها می شود و چگونه باید درمان شوند؟
62. چرا لاکتات در مراقبت های ویژه مهم است؟
63. چگونه بیماری بحرانی متابولیسم را تغییر می دهد؟
بخش 13: مراقبت های ویژه عصبی
64. آسیب تروماتیک مغزی چگونه باید درمان شود؟
65. چگونه باید خونریزی ساب آراکنوئید آنوریسمال را درمان کرد؟
66. چگونه باید سکته مغزی ایسکمیک حاد را در بخش مراقبت های ویژه درمان کرد؟
67. صرع مقاوم چگونه باید درمان شود؟
بخش 14: تغذیه، مراقبت ویژه گوارشی و کبدی
68. چه زمانی و چگونه باید به بیمار بدحال غذا داد؟
69. بیماری بحرانی با کبد چه می کند؟
70. چگونه می توانم بیمار مبتلا به نارسایی حاد کبدی را درمان کنم؟
بخش 15: مراقبت های ویژه غدد درون ریز
71. آیا جایگاهی برای هورمون های آنابولیک در مراقبت های ویژه وجود دارد؟
72. چگونه می توانم اورژانس های حاد آندوکرین را در ICU تشخیص داده و درمان کنم؟
73. نقش فعلی کورتیکواستروئیدها در مراقبت های ویژه چیست؟
بخش 16: تروما، جراحی، زایمان و آسیب های محیطی
74. چگونه باید بیماران ترومایی را در بخش مراقبت های ویژه درمان کرد؟
75. سندرم کمپارتمان شکمی چیست و چگونه باید آن را درمان کرد؟
76. بیماران سوختگی چگونه باید در بخش مراقبت های ویژه درمان شوند؟
77. بهترین رویکرد برای احیا در تروما چیست؟
78. چگونه خونریزی عمده دستگاه گوارش را تشخیص و درمان کنم؟
79. چگونه باید بیمار باردار بدحال بحرانی را درمان کرد؟
80. چگونه می توانم بیماران بستری شده در ICU را پس از مسمومیت های رایج تشخیص داده و درمان کنم؟
بخش 17: مراقبت های ویژه هماتولوژی
81. چه زمانی درمان انتقال خون در بیماری های بحرانی اندیکاسیون دارد و چه زمانی ندارد؟
82. آیا نقشی برای GM-CSF و یا اریتروپویتین در بیماری بحرانی وجود دارد؟
83. چه داروهای ضد انعقادی باید در بیمار بدحال استفاده شود؟ چگونه انتخاب کنم؟
بخش 18: استفاده و مدیریت منابع مراقبت های ویژه
84. آیا راه بهتری برای ارائه خدمات بهینه مراقبت های ویژه وجود دارد؟
85. داروسازان مراقبت های ویژه چگونه به مراقبت های تیمی کمک می کنند؟
86. نقش پرستاران حرفه ای پیشرو و دستیاران پزشک در ICU چیست؟
بخش 19: رنج بیمار و سایر مسائل اخلاقی
87. آیا دستورالعمل تعیین مرگ مغزی نیاز به بازنگری دارد؟
88. چگونه می توانم هذیان را در بخش مراقبت های ویژه تشخیص، درمان و کاهش دهم؟

پیشگفتار کتاب مراقبت ویژه مبتنی بر شواهد در ICU

بسیار خرسندیم که این سومین ویرایش از اقدامات مبتنی بر شواهد مراقبت ویژه (Evidence-Based Practice of Critical Care) را عرضه می کنیم. مراقبت‌های ویژه حوزه‌ای است که به سرعت در حال گسترش است با انبوهی از مطبوعات جدید که منجر به تغییرات ظریف اما مکرر در تفکر ما می‌شود. برای تهیه یک کتاب پیشرفته که طیف کاملی از تخصص ما را در بر بگیرد، به مشارکت تعداد زیادی از کارشناسان و مربیان آنها نیاز است. ما واقعاً از مشارکت آنها سپاسگزاریم. مایلیم از بسیاری از پزشکان مراقبت‌های ویژه که نسخه‌های قبلی کتاب را خریداری کرده‌اند و ارزش و محتوای آن را به ما تحسین کرده‌اند، تشکر کنیم. این نسخه یک فکس به روز شده نسخه دوم نیست. ما محتوا را به طور قابل توجهی اصلاح کرده ایم:

برخی از اصول اساسی که قبلاً هایلایت کرده بودیم، آزمون زمان را پس داده اند – حداقل در چند سال گذشته. این موفقیت‌ها باور ما را تقویت می‌کند که مراقبت از بیمار بدحال بحرانی همچنان بهبود خواهد یافت.
شواهد همچنان از ارزش به کارگیری مداوم مداخلات اثبات شده حمایت می کنند (فصل 1، 2، 8، 38). با این حال، در حالی که اکنون ممکن است درک بهتری از این داشته باشیم که کدام رویکردهای فردی بیشترین فایده را دارند (فصل 9، 16، 18، 24، 34)، ما عمیقاً آگاه هستیم که بسیاری ممکن است نداشته باشند (فصل 25، 48) و در در بیشتر موارد، شواهد مبهم باقی می مانند (فصل 7، 8، 18، 20، 26، 57، 73، 84).
ما درک بهتری از برخی از جنبه‌های پاتوبیولوژی بیماری‌های بحرانی داریم (فصل 14، 17، 25، 29، 38، 40، 41، 62، 63، 69)، اما بخش زیادی از آن مبهم است (فصل 5، 32، 33، 38، 69).
استفاده از مجموعه داده های بزرگ برای شناسایی اختلالات افزایش یافته است (فصل 1، 2، 3، 5، 13، 21، 31، 34، 37، 38)، که بیشتر به نفع بیماران بدحال است. رویکردهای مبتنی بر داده در شناسایی اولیه اختلالات با اهمیت عمیق، به عنوان مثال، سپسیس (فصل 31) کمک کرده است. تأثیر بیماری‌های همبود و همچنین شرایط پیش‌فرض و مستعدکننده اکنون واضح‌تر است (فصل‌های 5، 11، 15، 21،79)، اما بحث‌ها همچنان باقی است (فصل 27).
بیماری بحرانی با ترخیص از ICU پایان نمی یابد. در واقع، برخی از بیماران بدبخت هرگز به طور کامل بهبود نمی یابند (فصل 3، 22، 40). یک درک پاتوبیولوژیک به تازگی در حال ظهور است (فصل 3، 4، 12، 40، 41) و شناسایی/ اعتبار سنجی رویکردهای درمانی محدود است (فصل 4، 22).
تعاریف سپسیس، سندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS) و پنومونی مرتبط با ونتیلاتور تجدید نظر شده است (فصل 13، 30، 47). اکنون درک می شود که یک تعریف («چیزی چیست») با معیارهای بالینی مورد استفاده برای شناسایی یک اختلال (فصل 13، 30، 31، 47) متفاوت است، زیرا معیارهای طلایی کمی وجود دارد که بتوان از آنها برای شناسایی بی چون و چرا استفاده کرد. بیشتر تشخیص هایی که زمینه ساز بیماری های بحرانی هستند. معیارهای حیاتی برای شناسایی بیماران مبتلا به سپسیس و ARDS با استفاده از مجموعه داده های بزرگ استخراج و تایید شده است (فصل 13، 31). نیاز مبرمی به توسعه و تأیید معیارهای اجماع مبتنی بر شواهد برای سایر اختلالات وجود دارد (به عنوان مثال، مرگ مغزی، فصل 87).
بسیاری از جنبه‌های حرفه مراقبت‌های ویژه به خوبی درک نشده، بحث برانگیز یا اثبات نشده باقی مانده است (فصل‌های 25، 26، 32، 33، 39، 57، 68، 73). و در حالی که برخی از کارهایی که انجام می دهیم ممکن است بد باشند (فصل 6، 10، 24، 60، 61)، ما به انجام آنها ادامه می دهیم.
شناسایی زودهنگام چندین اختلال، به ویژه آنهایی که شامل عفونت، تروما، یا عروق هستند، از اهمیت بالایی برخوردار است (فصل 34، 38، 46، 52، 53، 54، 64، 65، 66، 67، 74، 75، 77، 80).
تعیین اینکه آیا پیامدهای بیماری بحرانی بهبود یافته است، یا اینکه آیا مداخلات مؤثر بوده است، همچنان مشکل ساز است (فصل 2، 5، 17، 18، 19، 20، 21، 22، 37، 38، 39، 47، 68، 73). ) و ما به جستجوی «راه بهتر» فراری ادامه می دهیم (فصل 84).
حرفه مراقبت های ویژه مدت هاست که به عنوان یک «ورزش تیمی» شناخته شده است. ما تشخیص می‌دهیم که تیم مراقبت‌های ویژه متشکل از همتایان دارای تحصیلات متنوع است. در حالی که هر یک از اعضا ممکن است زمینه خاصی از تخصص داشته باشد، ما نیز از یکدیگر حمایت می کنیم و از یکدیگر یاد می گیریم (فصل 85، 86).
نتایج بسیاری از مطالعات همچنان منفی یا مبهم است. اما ما به طور فزاینده‌ای متوجه شده‌ایم که این نتیجه عملاً غیرقابل اجتناب است، زمانی که در سطح جهانی یک درمان خاص را برای همه بیماران مبتلا به یک اختلال خاص اعمال می‌کنیم. یک چالش بزرگ برای پزشکان مراقبت های ویژه آینده، شناسایی بیماران خاصی خواهد بود که رویکرد درمانی در آنها به احتمال زیاد مؤثر است. ژنتیک یا سایر جنبه‌های پاسخ میزبان تعیین‌کننده اصلی خواهد بود (فصل‌های 5، 32، 33، 40، 41، 46، 63)، اما ویژگی‌های این اختلال، برای مثال، اهمیت عامل عفونی خاص نیز همین‌طور است. که باعث ایجاد سپسیس می شود، تقریباً ناشناخته باقی می ماند (فصل 43).
سرانجام، حرفه مراقبت های ویژه بیشتر بیمار محور شده است (فصل 2، 3، 4، 5، 84، 86، 88)، و این روند باید ادامه یابد.

جزئیات محصول

چاپ سوم (3^rd Edition)
شابک (پرینت): 9780323640688
شابک (ایبوک): 9780323640695
کد DOI: https://doi.org/10.1016/C2017-0-03424-9
تعداد صفحات: 688 صفحه
ناشر: 2020، الزوایر
زبان: انگلیسی
تاریخ انتشار: 2020

معرفی نویسندگان

نام: کلیفورد دویچمن (Clifford S. Deutschman)
افیلیشن: معاون پژوهشی بخش اطفال، مرکز پزشکی کودکان استیون و الکساندرا کوهن، نیوهید پارک، نیویورک؛ استاد اطفال و پزشکی مولکولی، دانشکده پزشکی هافسترا-نورثول، همپستد، نیویورک؛ استاد پزشکی مولکولی، موسسه تحقیقات پزشکی فاینشتاین و استاد دانشکده پزشکی مولکولی تحصیلات تکمیلی Elmezzi، منهاست، نیویورک

نام: پاتریک نلیگان (Patrick J. Neligan)
افیلیشن: مشاور بیهوشی، علاقه ویژه به مراقبت های ویژه، مدیر پزشکی، مراقبت های ویژه، بیمارستان های دانشگاه گالوی، استاد افتخاری بیهوشی و مراقبت های ویژه، دانشگاه ملی ایرلند، گالوی، پیشروی بالینی در سپسیس، گروه مراقبت های بهداشتی ساولتا، ایرلند